١٦ ژوین ٨٦٨ میلادی برابر با ٢٧ خورداد، روزیست كه «یعقوب لیث صفاری»، كرمان را آزاد كرد. یعقوب، آزاده‌ای كه برای آزادی ایرانیان از یوغ تازیان كوششی فراوان كرد.
  از زمانی‌كه كشور به دست تازیان افتاده بود مكاتبات اداری به زبان عربی انجام می‌شد اما یعقوب گفت: «زبانی‌كه من درنیابم چرا باید گفتن؟»‌ و در همین شهر بود كه پارسی را دگربار زبان رسمی ایرانیان اعلام كرد.
«یعقوب»، فرمان داد تا برای حروفی كه در عربی نیست و در فارسی تلفظ می‌شوند، جانشین بیابند تا خط نوشتاری تكمیل شود و سال‌ها به درازا كشید تا ادیبان با هم به این نظر رسیدند كه «پ، چ، ژ، گ» را با افزودن نقطه و سركش بر حروف عربی مشابه، به وجود آورند تا تركیب حروف دگرگون نشود و برآن شدند تا از به‌كار بردن حروف ویژه‌ی زبان تازی از جمله «ص، ض، ط، ظ، ث، ح، ع و ء » در واژه‌ها و اسامی فارسی خودداری شود، این دگرگونی‌ها در زبان فارسی هشتاد سال به درازا انجامید.
  یعقوب پس از آزاد كردن كرمان، فارس و خوزستان را پس گرفت و خود با خلیفه‌ی عباسی وارد جنگ شد اما پیش از به پایان رساندن حكومت تازیان در ایران در خوزستان به بیماری قولنج دچار شد و همان‌جا درگذشت.
یاری‌نامه:
تارنمای نوشیروان كیهانی‌زاده